ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 334 บัญญัติว่า ผู้ใดเอาทรัพย์ของผู้อื่น หรือที่ผู้อื่นเป็นเจ้าของรวมอยู่ด้วยไปโดยทุจริต ผู้นั้นกระทำความผิดฐานลักทรัพย์ ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสามปี และปรับไม่เกินหกหมื่นบาท
การลักทรัพย์ต้องเป็นการเอาไปจากการครอบครองของผู้อื่นและมีการแย่งการครอบครองในลักษณะที่ตัดกรรมสิทธิ์ของผู้อื่น โดยมีเจตนาทุจริตซึ่งเป็นเจตนาพิเศษเป็นองค์ประกอบของความผิดที่เป็นสาระสำคัญ หากขาดเจตนาโดยทุจริตในลักษณะทีไม่ได้เจนาเพื่อหาผลประโยชน์ที่ควรได้ ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 1 (1) ก็จะไม่มีความผิดฐานนี้ ซึ่งทนายความก็มักจะต่อสู้คดีประเภทนี้ว่าขาดเจตนาโดยทุจริต ศาลก็อาจยกฟ้อง แต่บางกรณีศาลไม่ลงโทษความผิดฐานลักทรัพย์แต่ก็มีอำนาจลงโทษข้อหายักยอกได้ หรือบางครั้งศาลลงโทษข้อหายักยอกแทนข้อหาหลักซึ่งเป็นข้อหาลักทรัพย์ แต่ปรากฏจากการสืบพยานและพยานเอกสารในสำนวนของพนักงานสอบสวน ปรากฏว่าผู้เสียหายมิได้แจ้งความร้องทุกข์คดียักยอกซึ่งเป็นความผิดต่อส่วนตัว ภายใน 3 เดือนนับตั้งแต่ทราบเหตุ คดีจึงขาดอายุความ ศาลก็ยกฟ้องไปได้เช่นเดียวกัน ความผิดฐานนี้ต้องพิจารณาที่เจตนาเป็นสาระสำคัญในการสู้คดี
